Konfucjanizm to obok taoizmu podstawa systemu religijnego i filozoficznego Chin. Choć od czasu krwawego przejęcia władzy przez komunistów Mao Zedonga religia była w Państwie Środka prześladowana, a oficjalnym systemem filozoficznym stał się marksizm, niemniej jednak zrozumienie chińskiego sposobu myślenia i chińskiej tradycji (również medycznej) bez znajomości konfucjanizmu jest niemożliwe.
Podstawowym pojęciem obecnym w myśli Konfucjusza jest Niebiański porządek. W konfucjanizmie Niebo posiada plan dla świata, którego realizacja zaprowadziłaby doskonałe ułożenie relacji pomiędzy wszystkimi stworzeniami – tak zwany Niebiański Porządek (lub Niebiański Spokój). Każdy człowiek, którego działania przybliżają świat do Niebiańskiego Porządku są etyczne, te zaś, które go od niego oddalają są złe.
Czyny, które w długiej perspektywie czasu przynoszą pozytywne rezultaty, uważane są za czyny służące Niebiańskiemu Porządkowi. Wiedza o nich jest gromadzona, a same czyny stają się rytuałami, które należy w przyszłości stosować. Bez znajomości tych rytuałów niemożliwe jest działanie w taki sposób, aby realizować Niebiański Spokój.
Rytuały te nie ograniczają się do praktyk religijnych, ale regulują wszystkie działania, również proste czynności społeczne, określając precyzyjnie i sztywno, jak w danej sytuacji należy się zachować.
Ten system „dworskiej etykiety” obejmującej wszystkie czynności i wszystkie warstwy społeczne jest najważniejszą częścią wiedzy konfucjańskiej. Najważniejszą cnotą konfucjanizmu jest z kolei wytrwałe wcielanie posiadanej wiedzy w życie, niezależnie od okoliczności.
