Zalety i wady igieł do akupunktury z plastikowymi uchwytami

Igły z plastikowymi uchwytami to coraz popularniejsze z jednorazowych igieł do akupunktury wykorzystywanych na całym świecie. Posiadają one kilka cech, które odróżniają je od klasycznych igieł z miedzianymi lub stalowymi uchwytami. Są one dużo bardziej wytrzymałe na wyginanie oraz świetnie sprawdzają się w akupunkturze weterynaryjnej. Obliczenia wskazują także na korzyści płynące dla środowiska naturalnego za sprawą tych właśnie igieł.

Jednorazowe igły do akupunktury

Jednorazowe igły do akupunktury weszły do powszechnego użycia dopiero w latach 70. XX wieku. Ich wprowadzenie miało na celu wyeliminowanie ryzyka zakażenie pacjentów przez wykorzystanie źle wysterylizowanych igieł, używanych wielokrotnie i przy różnych pacjentach. Od momentu ich wprowadzenia do użycia, igły jednorazowe zyskały bardzo dużą popularność. Dzięki swojej niewysokiej cenie praktycznie całkowicie wyparły używane wcześniej igły wielorazowe.

Budowa igły akupunkturowej

Jednorazowe igły akupunkturowe produkowane są przede wszystkim ze stali chirurgicznej – z niej wykonane są ich ostrza. Najpowszechniej wykorzystywaną odmianą stali chirurgicznej jest stal 316L. W jej skład której wchodzą: żelazo (65,5-70,5%), chrom (16,5-18,5%), nikiel (10-13%), molibden (<2%), krzem (<1%) oraz azot, fosfor, siarka i węgiel (<0,05%) [1]. Uchwyty, w które wyposażona jest każda igła najczęściej wykonuje się z stali, miedzi, srebra, złota lub plastiku.

Wyginanie się igieł akupunkturowych

Operowanie długimi igłami jest bardzo wymagające dla akupunkturzysty lub terapeuty stosującego suche igłowanie. Jest tak ponieważ w trakcie wbijania długiej igły w tkanki bardzo często dochodzi do jej wyginania i drgania. Rozwiązaniem może być w takim przypadku zastosowanie igieł o większej średnicy. Większa średnica zapewnia większą stabilność igły i zmniejsza jej tendencję do wyginania się. Niestety większa średnica wiąże się z tym, że zabieg jest bardziej bolesny dla pacjenta. Inną metodą może być przytrzymywanie igły przez terapeutę w trakcie zabiegu. To jednak może prowadzić do zanieczyszczenia igły, co zwiększa ryzyko nieumyślnego zakażenie pacjenta. Dlatego też taka technika jest odradzana przez Światową Organizację Zdrowia (WHO).

Okazuje się, że nie każda igła ma takie same tendencje od wyginania się. Zauważono, że igły wyposażone w uchwyty wykonane z miedzi (w postaci zwojów miedzianego drutu) są w znacznie większym stopniu podatne na wyginanie w porównaniu do igieł z plastikowymi uchwytami. Badania porównawcze wykazały, że igły z plastikowymi uchwytami są o 47% bardziej stabilne od igieł z miedzianymi uchwytami – w przypadku igieł o długości 30 mm, i o 31% bardziej stabilne w przypadku igieł o długości 60 mm [2].

Przyjazne dla środowiska

Wśród zalet igieł plastikowych wskazuje się także na, że są one bardziej przyjazne dla środowiska. Rocznie zużywa się około 2 miliardów igieł do akupunktury z czego około połowa z nich jest wyposażona w miedziane uchwyty. Opierając się na tych szacunkach obliczono, że rocznie do produkcji igieł zużywa się nawet 100 ton miedzi (i 20 milionów metrów sześciennych stali chirurgicznej). Zastąpienie miedzianych uchwytów plastikowymi pozwoliłoby zaoszczędzić te 100 ton miedzi rocznie, ograniczając jednocześnie zanieczyszczenie środowiska związane z wydobyciem i obróbką miedz [3].

Igły do akupunktury weterynaryjnej

Akupunktura coraz częściej stosowana jest w zabiegach nie tylko ludzi, ale także i zwierząt. Akupunktura weterynaryjna opiera się na tych samych zasadach co akupunktura ludzi, a sam przebieg zabiegu wygląda podobnie. Niemniej jednak występują pewne różnice. W przypadku zwierząt akupunkturzysta niejednokrotnie aby dotrzeć do znajdujących się na skórze punktów musi pokonać długą sierść lub porastające zwierzę włosy. W długiej i gęstej sierści igła akupunkturowa może łatwo zaginąć. Jeśli weterynarz nie będzie uważny i po zakończonym zabiegu nie zauważy igły zaplątanej w sierść może ona zrobić krzywdę jego czworonożnemu pacjentowi. Dlatego też w akupunkturze weterynaryjnej dużą popularnością cieszą się igły z kolorowymi plastikowymi uchwytami. Dzięki temu, że są one bardzo dobrze widoczne w sierści, akupunkturzysta ma pewność, że nie pominie żadnej igły.

Wada igieł plastikowych

Wadą igieł z plastikowymi uchwytami pozostaje to, że nie nadają się one tak dobrze do zabiegów elektroakupunktury jak igły z miedzianymi uchwytami. Igły takie są mniej wygodne do podłączenia do aparatów do elektroakupunktury, a ponadto sama miedź jest dobrym przewodnikiem dla prądu elektrycznego. Niemniej jednak prowadzone są prace nad nowymi modelami plastikowych uchwytów, które dobrze sprawdzałby się także i w tych zabiegach.