Shonishin – sztuka nieinwazyjnej akupunktury dla dzieci

Shonishin to bezinwazyjna metoda akupunktury pediatrycznej stworzona z myślą o terapii najmłodszych pacjentów. Jej twórcy wiedzieli, że organizm dziecka jest zupełnie inny od organizmu dorosłego i dlatego też terapia dzieci musi być inna niż terapia dorosłych. Metoda ta pozwala na całkowicie bezinwazyjne zastosowanie akupunktury – tzn. bez przebijania skóry dziecka igłami, a jedynie z zastosowaniem delikatnych i precyzyjnych technik.

Akupunktura dzieci i dorosłych

Akupunktura to terapia, która opiera się na nakłuwaniu punktów igłami. Choć skuteczność tej metody leczenia potwierdza zarówno wiele wieków jej stosowania w medycynie chińskiej, jak również współcześnie prowadzone nad nią – zarówno na Wschodzie jak i na Zachodzie – badania naukowe, u niektórych osób wywołuje ona lęk związany z koniecznością stosowania w niej igieł. Szczególną grupą pacjentów, dla których zastosowanie igieł może budzić strach i niechęć do terapii są dzieci. Małym pacjentom trudno jest wytłumaczyć, że ten momentami nieprzyjemny zabieg, jest korzystny dla ich zdrowia. To właśnie z myślą o tych najmłodszych pacjentach powstała metoda Shonishin.

Czym jest Shonishin?

Shonishin to tradycyjna japońska metoda nieinwazyjnej akupunktury dla dzieci. Pozwala ona leczyć najmłodszych pacjentów w oparciu o zasady akupunktury, ale w sposób bardzo delikatny i całkowicie bezinwazyjny – bez zastosowania igieł, które przebijają skórę. Ponieważ terapia ta skierowana jest do dzieci, dlatego też nazywana jest bardzo często po prostu akupunkturą pediatryczną. Sama nazwa tej terapii Shonishin pochodzi od słów sho – czyli „małe”, ni – czyli „dziecko” oraz shin – czyli „igła”. Można zatem powiedzieć, że w dosłownym przekładzie z języka japońskiego Shonishin oznacza „terapię igłowania dla małych dzieci”.

Dzieci z punktu widzenia medycyny chińskiej

Dziecko jest całkowicie innym typem pacjenta, niż dorosły. Dlatego też Tradycyjna Medycyna Chińska inaczej podchodzi do leczenia dzieci i zwraca uwagę na liczne czynniki, o których należy bezwzględnie pamiętać kiedy podejmujemy się terapii małych pacjentów.

Organizm dziecka charakteryzuje się tym, że jest on jeszcze w dużej mierze niedojrzały, nierozwinięty i nieustabilizowany. Klasyczne chińskie traktaty medyczne mówią, że:

„organy zang fu [czyli narządy lub obiegi czynnościowe] są delikatne i miękkie”.

Podobnie jak funkcje poszczególnych narządów nie są jeszcze w pełni stabilne, podobnie sieć meridianów – kanałów przez które przepływa qi jest wciąż na etapie właściwego formowania się. Mówi się, że poszczególne system dziecka są w fazie Yang. Skutkuje to tym, że ruch qi nie jest jeszcze w pełni ustalony, będąc jednocześnie bardzo szybkim, a także tym, że w przypadku dzieci:

„qi łatwo zbacza ze swej drogi”.

Organizmy małych dzieci bardzo intensywnie się rozwijają. Im młodsze dziecko tym szybszy i bardziej gwałtowny jest proces ich rozwoju. Na tym etapie dziecko potrzebuje bardzo duże ilości qi. Z tego powodu, na tym etapie rozwoju człowieka, często pojawiają się niedobory qi Śledziony, która jest przeciążona i nie nadąża z dostarczaniem qi. Taka hiperstymulacja Śledziony odpowiedzialnej za produkowanie qi stanowi podatny grunt dla pojawienia się i rozwoju różnych problemów zdrowotnych.

Obok niedoborów Śledziony, częstym powodem dolegliwości u dzieci są zaburzenia w Wątrobie. Zaburzenia równowagi qi w Wątrobie w przypadku najmłodszych pacjentów są najczęściej spowodowane akumulacją zbyt dużej ilości pożywienia. Wynika to z tego, że dzieci często są bardzo źle karmione. Podaje im się ciężkostrawne jedzenie, pozwala na dużo przekąsek pomiędzy posiłkami oraz zajadanie się bardzo złej jakości smakołykami. Wszystkie te czynniki mogą prowadzić do pojawienia się zatorów w przepływie qi, które później manifestują się w nadmiarem energii, którą dzieci rozładowują poprzez złość i nadpobudliwe zachowanie.

Wszystko to sprawia, że leczenie dzieci z zastosowaniem Tradycyjnej Medycyny Chińskiej czy terapii takich jak Shonishin, jest odmienne niż leczenie dorosłych. Dzieci są dużo łatwiejsze w diagnozowaniu, niż dorośli. Występujące u nich symptomy są zazwyczaj dużo intensywniejsze i łatwiej dają się rozpoznać oraz są prostsze do interpretacji. U dzieci, kiedy pojawia się jakaś dolegliwość, nie potrzeba wiele czasu aby pojawiły się pierwsze jej objawy. Dzieci bardzo szybko reagują także na terapię, co jest związane z tym, że ich organizmy ulegają gwałtownemu rozwojowi i transformacji. Już niewielka ingerencja pozwala uzyskać szybkie i widoczne rezultaty. Ponadto, jak podają tradycyjne teksty chińskich klasyków medycyny, efekty leczenia dzieci są lepsze, ponieważ ich:

„duch zangfu jest czysty”.

Oznacza to, że narządy dziecka są wciąż niezanieczyszczone lekami, stresem czy przebytymi wcześniej chorobami.

Historia Shonishin

Swoje początki metoda Shonishin ma w XVII wiecznej Japonii, ale jej najdalszych źródeł należy szukać w Tradycyjnej Medycynie Chińskiej, która przywędrowała na wysyp japońskie wraz z buddyjskimi mnichami w okolicach VIII wieku Po Chr.

Dla kogo przeznaczone jest Shonishin?

Shonishin, czyli akupunktura pediatryczna, jak sama nazwa wskazuje, przeznaczona jest dla dzieci, przede wszystkim dla tych przed 7 rokiem życia. Jeśli chodzi o dolną granicę wieku to zabiegom akupunktury bezinwazyjnej mogą już być poddawane dzieci co najmniej jeden miesiąc po urodzeniu.

Kiedy stosowana jest metoda Shonishin?

Metodę Shonshin stosuje się przy naprawdę wielu rodzajach dolegliwości, szczególnie tych charakterystycznych dla wieku dziecięcego. Stosowana jest ona zarówno do terapii problemów fizycznych, emocjonalnych jak i behawioralnych. Dobre rezultaty przynosi ona w leczeniu:

• kolki
• niestrawności
• zaparć
• biegunki
• refluksu

Badania wykazują, że Shonishin przynosi pewne pozytywne rezultaty także w terapii:

• ADHD
• alergii
• astmy
• egzemy
• moczenia nocnego
• pokrzywki
• jąkania

Techniki stosowane w Shonishin

Schonishin jest akupunkturą bezinwazyjną, dlatego też nie stosuje się w niej żadnych igieł, ani innych przyrządów, które przebijają skórę. Zamiast nich korzysta się ze specjalnych tępych i delikatnych igieł i akcesoriów do naciskania, masowania, ostukiwania i pocierania punktów.

Japońska tradycja wyróżnia kilkanaście rodzajów takich przyrządów do Shonishin. Są to między innymi:

Kakibari – malutkie grabki

Yoneyama – miedziany, szpiczasto zakończony stożek

Bachibari – mała płytka w kształcie głowicy „toporka”

Sankaku – stalowy, szpiczasto zakończony stożek

Matsuba – grzebyk wyposażony w kilka cienkich stalowych igiełek

Yokou – tępa igiełka na sprężynie, podobna do sondy diagnostycznej

Chokishin – duża opływowa płytka ze stali

Houki – miotełka zakończona witką długich i cienkich stalowych igiełek

Choutou – mała płytka zakończona po obydwu stronach tępymi „ostrzami”

W terapii Shonishin bardzo ważna jest intensywność ucisku, jego siła, czas, częstotliwość i wielokrotność powtórzeń. Każdorazowo terapeuta musi dostosować stosowane techniki do swojego pacjenta. Musi on wziąć pod uwagę dokładny wiek dziecka, rodzaj dolegliwości, ogólną kondycję organizmu. Poszczególne sesje terapeutyczne nie są długie. Zazwyczaj na zabieg małego dziecka wystarcza 5 minut. W przypadku trochę starszych dzieci czas zabiegów będzie odpowiednio dłuższy, choć zwykle nie będzie i tak trwał dłużej niż 15-20 minut.