Najciekawszy newsletter o Medycynie Chińskiej!
- Dołącz do grona naszych czytelników.
- Śledź nasze artykuły, filmy i polecane akcesoria TCM.
Elektroakupunktura to terapia łącząca w sobie akupunkturę i oddziaływanie na organizm przy pomocy prądu elektrycznego. Opiera się ona na tych samych założeniach dotyczących przepływu energii życiowej w ciele człowieka co akupunktura. Przepływ energii w meridianach stymulowany jest w dwójnasób – poprzez nakłuwanie punktów akupunkturowych igłami oraz poprzez dostarczanie tym punktom impulsów elektrycznych o określonej częstotliwości i natężeniu.
Prąd elektryczny wykorzystywany w zabiegu jest galwaniczny (stały) lub impulsowy (modulowany). Ponieważ w zabiegu elektroakupunktury stymulacja prowadzona jest przy pomocy elektryczności, dlatego też sam precyzja nakłucia punktu akupunkturowego igłą nie musi być tak duża, jak w przypadku klasycznej akupunktury. Dzieje się tak, ponieważ prąd elektryczny stymuluje obszar większy, niż samo miejsce wbicia igła, przez co niewielka pomyłka w umieszczeniu igły nie wpłynie negatywnie na skuteczność zabiegu, w takim stopniu w jakim wpłynęłaby na nią w trakcie zabiegu tradycyjnej akupunktury.
Wykorzystywany w zabiegach prąd jest o zmiennym natężeniu z zakresu 10-500 µA, którego napięcie nie przekracza 5V, a częstotliwość 10 Hz. Kiedy stosuje się wyższą częstotliwość, wówczas zabieg powinien trwać znacznie krócej niż w przypadku standardowych częstotliwości.
Każdy zabieg elektroakupunktury rozpoczyna się od rozmowy z terapeutą, która ma na celu zdiagnozowanie źródła problemów pacjenta. W jej wyniku terapeuta może określić organy, których niewydolność może powodować zaburzenia w równowadze energetycznej całego organizmu. Dzięki temu może on wskazać, które punkty akupunkturowe należy stymulować w celu przywrócenia pierwotnej harmonii energetycznej, a co za tym idzie przywrócenie pacjenta do stanu zdrowia.
Terapeuta przechodzi następnie do właściwego zabiegu elektroakupunktury zaczynając od nakłucia wybranych wcześniej punktów klasycznymi igłami do akupunktury – stalowymi, miedzianymi lub złotymi. Ponieważ miedź jest bardzo dobrym przewodnikiem, dlatego też w elektroakupunkturze bardzo często stosuje się igły z miedzianymi uchwytami. Po nakłuciu igły podłącza się następnie przy pomocy klamerek i kabli do urządzenia, które emituje impulsy elektryczne. Urządzenia takie pozwalają na regulowanie natężenia i częstotliwości impulsów, a co za tym idzie na ich dostosowanie do specyfiki prowadzonego zabiegu. Inną częstotliwość i natężenie (6-10 Hz) ustawia się jeśli naszym celem jest tonifikacja energii w punkcie w przypadku jej niedoborów, inną (15-60 Hz) jeśli chcemy rozproszyć nadmiary energii w przypadku ich zastojów, a jeszcze inną jeśli naszym zamiarem jest przywrócenie jej harmonijnego przepływu kiedy ten przepływ jest zaburzony. Czuwanie nad odpowiednim regulowaniem impulsów jest na tym etapie najważniejszym zadaniem prowadzącego zabieg terapeuty.
Istotne jest to, że w trakcie zabiegu elektroakupunktury igłami nakłuwa się zawsze parzystą liczbę punktów w celu stworzenia zamkniętego układu, w którym impulsy elektryczne przemieszczają się pomiędzy jedną igłą a drugą.
Elektroakupunktura może być też stosowana bez użycia igieł. Używa się wówczas elektrod przyłożonych do skóry (tzw. metoda przezskórna) w miejscu punktów akupunkturowych. W ten sposób można wykonywać stymulację elektryczną wpływającą na przepływ energii w meridianach, jednocześnie nie nakłuwając skóry, co może mieć znaczenie w przypadku pacjentów, którzy źle reagują na wbijanie igieł.
W trakcie zabiegu pacjenci mogą odczuwać mrowienie wywołane przez przepływający prąd, a nakłuwanie punktów może spowodować powstanie w tych miejscach siniaków lub niewielkich krwawień, jeśli igła akupunkturowa uszkodzi naczynie krwionośne.
Czas trwania zabiegu elektroakupunktury powinien wynosić między 10 a 30 minut. W przypadku drobniejszych dolegliwości zabieg powinien trwać około 10 minut, a w przypadku chorób przewlekłych 20 lub 30 minut. Zabieg powinien być krótszy wtedy, gdy stosujemy wyższą częstotliwość prądu.
Elektroakupunktura pozwala na wykrywanie zmian w układzie energetycznym ciała, co pozwala odnajdywać źródła chorób. Jest to możliwe ponieważ punkty akupunkturowe wykazują inne wartości elektryczne niż pozostałe obszary skóry. Badając wartości elektryczne danego punktu można wyciągnąć wnioski dotyczące stanu powiązanych z tym punktem organów.
Badania wskazują, że elektroakupunktura jest najbardziej wskazana w przypadku przewlekłych zespołów bólowych lub chorób przewlekłych takich jak: niedowład lub porażenie mięśni, przewlekłe bóle karku, pleców i kręgosłupa, nerwobóle, zapalenie nerwu kulszowego, stany zapalne narządów ruchu, artretyzm, nadciśnienie czy migrenowe bóle głowy. Elektroakupunktura jest bardzo skuteczna także w przypadku ostrego bólu: pooperacyjnego, poporodowego, a także przy bólach powstałych na skutek złamań kości lub naciągnięcia mięśni. Stosuje się ją także w celu redukowania przewlekłych stanów stresu lub zmęczenia.
Z punktu widzenia Tradycyjnej Medycyny Chińskiej największa skuteczność elektroakupunktury zauważono w rozpraszania zastojów energii w miejscach gromadzenia się Qi, gdzie jej przepływ jest zablokowany. Generalnie warto rozważyć zastosowanie elektroakupunktury w momencie, kiedy klasyczna akupunktura nie przynosi rezultatów, szczególnie w wypadku niedowładów, porażeń, nerwobóli lub chorób neurologicznych.
Elektroakupunktura opiera się w zasadzie na tym samym co zabiegi tradycyjnej akupunktury, których skuteczność jest zwiększona poprzez oddziaływanie na punkt prądem elektrycznym. Skuteczność elektroakupunktury można ponadto zwiększyć łącząc ją z zabiegami moksoterapii, ziołolecznictwa lub masażu.
Na skuteczność terapii wpływają takie czynniki jak: źródło bólu (w niektórych sytuacjach elektroakupunktura jest skuteczniejsza, a w innych mniej skuteczna), ogólny stan fizyczny i psychiczny pacjenta, przyjmowane przez pacjenta leki lub inne terapie, którym się on poddaje.
Pierwsze eksperymenty polegające na pobudzaniu punktów ciała człowieka prądem elektrycznym o niskim napięciu prowadzono w Europie już w XVIII wieku. Pionierami tej metody, nazywanej wówczas galwanoterapią, była para włoskich uczonych Ludwik Galvani i Aleksander Volt. Technikę tę rozwijał następnie w XIX wieku pochodzący z Francji neurolog G.B. Duchenne, który elektryczność wykorzystywał nie tylko do terapii, ale również do diagnostyki.
Gwałtowny rozwój elektroakupunktury nastąpił jednak dopiero w XX wieku. Pionierami w dziedzinie badań nad nią byli Japończycy, którzy w latach 40. prowadzili badania nad jej wpływem na szybkość zrastania się kości. Na początku lat 50. skonstruowany został pierwszy aparat do elektroakupunktury przez niemieckiego lekarza Reinharda Volla. Pod koniec lat 50. badania nad możliwościami elektroakupunktury zawędrowały w końcu także i do Chin, gdzie są prowadzone po dzień dzisiejszy. Twierdzi się, że współczesna terapia metodą biorezonansu (nie mylić z rezonansem magnetycznym) ma być bezpośrednim rozwinięciem elektroakupunktury.
Najciekawszy newsletter o Medycynie Chińskiej!
Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.
Niezbędne ciasteczka powinny być zawsze włączone, abyśmy mogli zapisać twoje preferencje dotyczące ustawień ciasteczek.
Jeśli wyłączysz to ciasteczko, nie będziemy mogli zapisać twoich preferencji. Oznacza to, że za każdym razem, gdy odwiedzasz tę stronę, musisz ponownie włączyć lub wyłączyć ciasteczka.
Ta strona korzysta z Google Analytics do gromadzenia anonimowych informacji, takich jak liczba odwiedzających i najpopularniejsze podstrony witryny.
Włączenie tego ciasteczka pomaga nam ulepszyć naszą stronę internetową.
Najpierw włącz ściśle niezbędne ciasteczka, abyśmy mogli zapisać twoje preferencje!